Duszo moja , gdzie jesteś? Czy mnie słyszysz? Mówię do Ciebie, wzywam Cię – jesteś tam? Powróciłem, znowu tu jestem. Strząsnąłem pył wszystkich krain z moich stóp i przybyłem do Ciebie, jestem z Tobą. Wróciłem do Ciebie po długich latach wędrowania. Czy opowiedzieć Ci wszystko co widziałem, czego doświadczyłem i czym się upoiłem ? A może nie chcesz słuchać o tym życiu i świecie pełnym zgiełku? Ale jedno musisz wiedzieć : jedyną rzeczą, której się nauczyłem, jest to, że trzeba żyć to życie.

Znalazłem właściwą drogę, zaprowadziła mnie do Ciebie, do mojej duszy. Wracam uspokojony i oczyszczony. Poznajesz mnie jeszcze? Jak długo trwała ta rozłąka! Wszystko stało się takie inne. I jak Cię znalazłem? Jaka wspaniała była moja podróż! Jakich słów powinienem użyć, by opisać Ci na jakich krętych ścieżkach dobra gwiazda doprowadziła mnie do Ciebie. Podaj mi swą dłoń, moja prawie zapomniana duszo. Jakie ciepło przynosi radość ujrzenia Cię ponownie, moja duszo, której na tak długo się wyrzekłem. Życie doprowadziło mnie z powrotem do Ciebie. Podziękujmy życiu za wszystkie szczęśliwe  i smutne godziny dla których żyłem, za każdą radość, każdy ból. Duszo moja, z Tobą chcę wyruszyć w podróż. Z Tobą będę błądzić wznosząc się ku mojej samotności.

C.G. Jung, Czerwona Księga